دسترسی ها

پاسخ : در خصوص لزوم تفاوت قايل شدن بين مشترياني که با بانک تفاهم نموده و بدهي ايشان تعيين تکليف شده است با ساير مشتريان که داراي بدهي غيرجاري بوده و از بازپرداخت بدهي خود استنکاف مي‌نمايند و درنتيجه مطالبات بانک از اين گروه از مشتريان تعيين تکليف نشده است، باستحضار مي‌رساند؛ قانون‌گذار بين اين دو دسته تفاوت‌هاي قابل توجهي را قايل شده است که از جمله آن‌ها مي‌توان به موارد زير اشاره نمود:

الف) فرآيند پي‌گيري حقوقي و اقامه دعوي توسط بانک‌ها در محاکم قضايي عليه مشترياني که بدهي آن‌ها تعيين تکليف شده است صورت نمي‌گيرد، ليکن براي مشترياني که مطالبات بانک از آن‌ها تعيين تکليف نشده است، استفاده از اين شيوه و به اجرا گذاردن وثايق مشتري امري بديهي و رايج مي‌باشد.

ب) با عنايت به اين‌که بانک‌ها معمولاً زماني از روش‌هاي امهال جهت وصول مطالبات خود استفاده مي‌نمايند که اين مطالبات در طبقات معوق يا مشکوک‌الوصول طبقه بندي شده باشد، لذا مطالبات از مشترياني که بدهي آن‌ها تعيين تکليف شده است را مطابق مفاد ماده 3 بخشنامه شماره مب‏/2823 مورخ 5‏/12‏/1389 مي‌توان به طبقه سررسيدگذشته و يا معوق ارتقاء داد، ليکن براي مشترياني که بدهي آن‌ها تعيين تکليف نشده است، نه تنها اين ارتقاء طبقه صورت نمي‌گيرد، بلکه با گذشت زمان مطالبات بانک از اين دسته از مشتريان به طبقات پايين‌تر نيز نزول خواهد نمود.

ج) در دوران امهال به دليل تفاهم بانک با مشتري، وجه التزام تأخير تأديه دين از مشتري اخذ نمي‌گردد ولي براي تسهيلات غيرجاري تعيين تکليف نشده متناسب با گذر زمان وجه التزام تأخير تأديه دين محاسبه و اخذ مي‌گردد.

د) مطابق مفاد ماده 11«آيين‌نامه وصول مطالبات سررسيدگذشته، معوق و مشکوک‌الوصول مؤسسات اعتباري» مصوب هيأت محترم وزيران، براي آن دسته از مشترياني که مطالبات بانک از ايشان تعيين تکليف شده است، محروميت‌هاي مندرج در اين ماده اعمال نخواهد شد؛ ليکن محروميت‌هاي مذکور براي ساير مشتريان داراي بدهي غيرجاري تعيين تکليف نشده قابل اغماض نخواهد بود.